De boerderij van de fam. van 't Hoog ligt op een kreekrug in het landschap, maar vanaf de oprijlaan niet goed waarneembaar.

Elk winterseizoen wordt er ca. zeven maal, elke drie weken op zaterdag gewerkt, vaak op bijzondere plaatsen zoals de twee eendenkooien van Midden-Delfland en de Vlietlanden, of op en rond sfeervolle boerenerven. Werken in de natuur wordt door veel mensen bovendien als therapeutisch ervaren en het geeft een goed gevoel bij het zien van de kale wilgen, essen en elzen, en de bergen stammen en takken die op grootte zijn gesorteerd.

Na het afzagen worden grote en kleine stammen en takken netjes gesorteerd.

Dit jubileumjaar kende zeven knotdata maar vanwege een zware wind viel er een uit. De eerste knotdag op 7 november 2016 was bij de Burghoeve aan de Oostgaag waar de wilgen- en elzenlaan werd opgeknapt. Daarna werd bij de Woudhoeve bij de fam. van Paassen gewerkt. Ook de eendenkooi Schipluiden, van Natuurmonumenten, was weer aan de beurt. Bij de fam. van 't Hoog in de Klaas Engelbrechtspolder werd op meerdere zaterdagen gewerkt; er is daar dan ook heel veel werk verzet. Er is nu weer een doorkijkje mogelijk gemaakt vanaf de weg naar de achterliggende de polder. En zo werd met een barbecue op het erf van de boerderij het 40ste jaar afgesloten.

Er is een mooi doorkijkje gemaakt, maar wilgen en essen groeien snel.

Geschiedenis

Midden-Delfland dankt zijn bestaan aan het landschap. Een bijzonder gebied met een hoge cultuurhistorische waarde. De groene polders kennen een eeuwenoud patroon van sloten en op kreekruggen gebouwde boerderijen, met als extra groene stoffering de erfbeplantingen, boerengeriefbosjes en rijen knotbomen. En dat alles stond in de jaren ’70 onder druk. Boeren hadden het geriefhout niet meer nodig. Ze kregen het door intensivering van de veeteelt ook steeds drukker, terwijl ze het moesten doen met minder arbeidskrachten. Reden genoeg om het onderhoud van knotbomen en hakhout niet meer als prioriteit te zien. Knotbomen werden verwaarloosd, de takken werden te zwaar en braken de knotboom in stukken. Steeds meer knotbomen verdwenen uit het landschap.

Burgemeester Rodenburg was ongekend druk met zijn 'eigen' knotwilg.

Alleen Hans mag de motorzaag bedienen om de koppen netjes af te werken.

De kentering kwam door maatschappelijke betrokkenheid, we zouden nu zeggen: burgerparticipatie. Op veel plaatsen ontstonden vrijwilligersgroepen die gingen knotten. Ook in onze regio: Vlaardingen, Schiedam, Delft. Stadse mensen die bij de boer gingen werken, waar ze enigszins argwanend werden bekeken. Wat moesten die geitenwollensokkenfiguren nu toch met die bomen? Maar gaandeweg brak het ijs en de waardering voor elkaars werk nam toe. Ook deze knotwerkgroep Maassluis-Maasland werd in 1975-76 opgericht, door inwoners van Maassluis en Maasland, als werkgroep zonder poespas. Vandaar de naam. De vorig jaar overleden Fokko Abbas was een van de oprichters. De huidige voorzitter Hans van Buuren leidt de groep al weer 35 jaar. Geknot werd er in begintijd vooral in de Zuidbuurt en rond Maasland. Later werd de werkgroep een echte vereniging, met name om de juridische basis. Weer later, met het uitbreiden van het werkterrein tot het gebied van Midden-Delfland, werd ook de naam veranderd in Knotgroep Midden-Delfland. Maar de knotters bleven hetzelfde. Een enthousiaste groep mensen, jong en oud, man en vrouw, die in de winter in al die jaren duizenden knotwilgen, knotessen, knotelzen onder handen hebben gehad.

De kreekrug is vooral hier heel duidelijk zichtbaar als een flinke verhoging in het landschap.

Konden we die palen op de achtergrond ook maar knotten... Ze zijn nuttig, maar het uitzicht is niet meer wat het was.

Zie ook: Wilgen knotten in Midden-Delfland.

Bron: Hans van Buuren, Knotgroep Midden-Delfland.

18 april 2016